Het is dan het enige uurwerk van het dorp dat kennelijk op den duur toch niet bevalt, want het hangt nu te pronken in het museum en loopt nog steeds. De toren behoort -net als destijds de klokkentoren van de Agnietkerk – toe aan de gemeente. Wie overlijdt wordt om 12.00 uur of om 16.00 uur beluid en bij de begrafenis op verzoek opnieuw. We gaan nu verder: ‘oost over’ zoals men hier wel eens zegt. Maar nog niet naar wat nu het ‘oostend’ heet, een plek waar we straks wel langs gaan, maar beslist nog niet willen verblijven. Voor actuele informatie zie
www.pkn-egmond.nl Scheepvaart Museum Prins Hendrik de Zeevaarder
Tehuis voor oud-zeelieden De Prins Hendrik Stichting, het voor Egmond aan Zee zo kenmerkende, paleisachtige gebouw, dankt zijn naam aan zijn beschermheer prins Hendrik, die in 1874 de eerste steen legde voor de voorloper van het gebouw. Hij was de broer van koning Willem III en zijn bijnaam was: ‘Hendrik de Zeevaarder’. In 1937 kwam er nieuwbouw onder architectuur van C. Elffers. Tot voor kort was dit een nationaal tehuis voor oud-zeelieden en uit die tijd stamt nog het zeemanscafé. Maar de tijd dat de ‘Stichtingmannetjes’ in hun zwarte uniformen op een bankje zaten, is al lang voorbij, en nu kunnen ook landrotten hier ankeren. Het gebouw is onlangs in stijl uitgebreid. Het heet nu Zorgcentrum Prins Hendrik maar in het dorp zal het wel altijd ‘de Stichting’ blijven. Een gastvrij gebouw waar je de sfeer van de zeven zeeën nog volop aanwezig is.
Museum Prins Hendrik de Zeevaarder We melden ons in de hal bij de receptie waar we informatie op papier mee krijgen en gaan de stenen trappen op (of nemen de lift). De gebrandschilderde ramen verbeelden het leven van de zeeman van de wieg tot het graf. Ook staat er een buste van prins Hendrik. Een trapje hoger ligt een model van een schip en daar is ook het kleine maar rijke scheepvaartmuseum, genoemd naar de zeevarende prins. Er zijn scheepsmodellen van formaat, maritieme schilderijen, atiquiteiten en curiosa. Ook zijn hier twee oorlogsmonumenten van de koopvaardij ondergebracht ter herdenking van 91 schepen die tijdens WOII in de Aziatische wateren zijn vernietigd.
Museum Prins Hendrik de Zeevaarder is gratis toegankelijk na aanmelden bij de receptie. Voor afspraak voor groepen belt u de receptie: 072 506 1224.
Zeemanscafé Op de begane grond van de Prins Hendrik Stichting is een sfeervol zeemanscafé, dat voornamelijk door de bewoners en hun bezoek wordt bezocht.
Trammetje Naast de Prins Hendrik Stichting, op de hoek van de Pieter Schotsmanstraat staat een gebouw met een bijzondere vorm. Het is het vroegere stationnetje. Van 1905 tot 1934 is Egmond aangesloten op het landelijke spoorwegnet. Het ’trammetje’ zoals het dan wordt genoemd, brengt Egmonders naar hun werk in Alkmaar en duizenden toeristen en koloniekinderen naar hier. Nu is er een bushalte vlakbij.
Eerste Egmondsche lunchroom Tegenover de Prins Hendrik Stichting staat een café in maritieme sfeer. In het begin van de vorige eeuw als hier veel reizigers aankomen, is dit de “Eerste Egmondsche lunchroom”. Iets meer naar het oosten staan tegenover het stationnetje nog de voormalige spoorhuizen van werknemers van het spoor. Nog iets verder is het vissersmonument.
Vissersmonument
Vijfennegentig namen Het vissersmonument uit 1922 staat op een stille plek bij de ingang van Egmond aan Zee. Twee bescheiden duintrappen leiden er naar toe. Op het monument zien we de namen van 95 vissers, drie vrouwen in de rouw, de afbeelding van een logger en een trawler en de eenvoudige tekst: “het zwaar geteisterde Egmond – aan zijne zonen – in vreedzamen arbeid ter zee gebleven ten gevolge van den oorlog van 1914”. U ziet hier ook welke namen bij de oorspronkelijke Derpers veel voorkomen zoals Visser, Wijker, Buis, Blok, Zwart, Groen, Glas, Krab, Conijn, Konijn, de Groot, Prins, van Duin, Schol, Schong, Hopman, Stam, Dekker, de Jong, van Pel. Het jongste slachtoffer was de dertienjarige C. Smit.